عموم مردم معتقدند که پیتزای پیتزافروشی‌ها خوشمزه‌تر است، ولی در عوض می توان گفت پیتزای خانگی سالم‌تر است زیرا این شما هستید که انتخاب میکنید از چه مواد و با چه کیفیتی در پخت پیتزا استفاده کنید. بااین‌حال اگر دوست دارید پیتزای خانگی‌ای درست کنید که شباهت زیادی به پیتزایی که در پیتزافروشی‌ها سفارش می دهید داشته باشد، به نوع و کیفیت پنیری که می‌خرید دقت کنید. در اکثر پیتزا فروشی ها از ترکیب چند نوع پنیر( پنیر طعم، پنیر کش و پنیر غالب) استفاده می شود؛ به همین دلیل مزه ی پیتزا در رستوران و فست فودها بهتر به نظر می رسد. اگر شما نیز قصد پخت چنین پیتزایی در منزل دارید باید از پنیرهایی با چنین خصوصیاتی استفاده کنید که به ندرت پنیری پیدا می شود که همه ی خصوصیات را یکجا داشته باشد. لذا در هنگام خرید و یا موقع تست، نام پنیر و خصوصیات آن را به خاطر بسپارید تا در خریدهای آتی بتوانید از تجربه های خرید و آشپزی قبلی خود استفاده کنید.
از زمان پیدایش پیتزا یعنی ۵۰۰ سال پیش، این غذای ایتالیایی را همیشه از روی کیفیت پنیر روی آن محک می‌زنند. هر چه لایه پنیر روی پیتزا کش‌دارتر باشد و پنیر گل انداخته باشد، پیتزا دلپذیرتر به نظر می‌رسد، ولی باید اضافه کنیم که کش دار بودن پنیر برای تایید کیفیت آن کافی نیست و باید به ترکیبات و طعم آن نیز توجه کرد. ویژگی های یک پنیر پیتزای خوب چیست ؟
·در اثر حرارت به راحتی ذوب گردد. به اصطلاح نقطه ی ذوب مناسبی داشته باشد.
·دارای طعم خوبی باشد که می تواند شامل طعم کره یا خامه باشد (متاسفانه در ایران به دلیل استقبال از پنیر قیمت مناسب برخی تولید کننده ها از روغن پالم در تولید پنیر استفاده می کنند).
·پس از پخت رنگ خوبی داشته باشد و در اصطلاح پیتزا گل بیندازد.
·بافتی نرم داشته باشد.
·خیلی خشک نباشد و کمی چربی داشته باشد.
·از مواد اولیه با کیفیت در تهیه ی آن استفاده شده باشد. گاها برخی کارگاه های تولیدی از شیر فاسد و یا پنیرهای سفید منقضی شده و یا فاسد برای تولید پنیر پیتزا استفاده می کنند.
·به راحتی خورده شود و احساس سنگینی معده پس از خوردن آن ایجاد نکند.
·زنجیره ی انجماد از هنگام تولید تا مصرف حفظ شود.